بررسی مقایسه ای اثر پاراستامول وریدی و مپریدین در پیش گیری از لرز بعد از عمل جراحی شکم با بیهوشی عمومی در بیمارستان فاطمی اردبیل درسال 1397-1396
by عزتی، سارا.
[ Thesis ( پايان نامه فارسی) ]| Current location | Call number | Status | Date due | Barcode |
|---|---|---|---|---|
| كتابخانه مركزی | Available | 0000021090 |
شماره پایان نامه: پ0713
پزشکی دکتری حرفه ای پزشکی 1397
کتابنامه.
لرز بعد عمل جراحی یکی از عوارض شایع به دنبال بیهوشی عمومی است و می تواند منجر به عوارض متعددی شود.مطالعه حاضر جهت ارزیابی اثر تجویز پروفیلاکتیک پاراستامول وریدی بر لرز در مقایسه با مپریدین،طی دقایق اولیه بعد از جراحی در ریکاوری،طراحی شد.
مواد و روش ها : مطالعه یک کارآزمایی بالینی سه سوکور بود که 120 بیمار کاندید عمل جراحی کوله سیستکتومی لاپاراتومیک تحت بیهوشی عمومی که دارای ASA یک و دو و محدوده سنی20تا70ساله بودند، وارد مطالعه شده و به صورت تصادفی به سه گروه40نفری تقسیم شده و در 30دقیقه آخر عمل به هر گروه یکی از داروهای پاراستامول وریدی 1گرم،آمپول مپریدین30میلی گرم و 2سی سی پلاسبو(نرمال سالین)از طریق وریدی به بیماران تزریق شد و سپس در ریکاوری در لحظات مختلف زمانی درجه لرز بیماران،درد، تهوع و استفراغ و سداسیون بیماران مورد ارزیابی قرار گرفت.
یافته ها:اطلاعات دموگرافیک بیماران،مدت زمان جراحی،سن،جنس،وزن و ASA بیماران در سه گروه تفاوت معناداری نداشت. لرز بیماران در سه گروه در بازه های زمانی0، 10، 15 دقیقه تفاوت معنادار با هم داشت. (0/05>p) وگروه پاراستامول وریدی و مپریدین اثر بهتری بر پیشگیری از لرزبعد از عمل داشت. درد بعد از عمل در سه گروه با گذشت زمان،در ابتدا سیر صعودی داشته و بعد از 15 دقیقه سیر نزولی داشت و زمان به طور معنادار بر درد اثر گذار بود(0/0001>p) و گروه مپریدین از نظر کنترل درد بهتر بود. تهوع و استفراغ در بازه زمانی0دقیقه در بین سه گروه تفاوت معنادار داشت (0/05>p). در دو مقطع زمانی 10، 15 دقیقه تفاوت معنادار از نظر سداسیون بین سه گروه وجود داشت ولی در چهار مقطع زمانی 0، 5، 30، 60 دقیقه تفاوت معناداری بین سه گروه وجود نداشت(0/05<p). با اینکه در تمامی لحظات مورد بررسی میزان نمره سداسیون درگروه پاراستامول وریدی از بقیه کمتر و گروه مپریدین از بقیه بیشتر بود.
نتیجه گیری : با توجه به اینکه پاراستامول وریدی از نظر کنترل لرز با مپریدین تفاوت معنادار نداشت و عارضه تهوع و استفراغ و خواب آلودگی شدید(در بررسی شدید) در گروه پاراستامول وریدی کمتر بود، می تواند جایگزین مناسبی برای مپریدین باشد.
Backgrond and Objective: Postoperative shivering is one of the most common complications following general anesthesia and can lead to multiple complications. The present study was designed to evaluate the effect of intravenous administration of prophylactic Paracetamol on shivering in comparison with Meperidine in the first minutes after recovery surgery.
Metodes: A triple blind clinical trial was conducted in which 120 patients undergoing general anesthesia, with ASA 1 and 2 and aged 20-70 years, were randomly divided into three groups of 40 and placed in 30 minutes In the end, one group of intravenous Paracetamol drugs (1 g), Meperidine ampoule (30 mg) and 100 cc Placebo (normal saline) were injected intravenously to the patients and then in recovery at different moments, the degree of shivering of patients, pain, nausea, vomiting, and sedation of patients Was evaluated.
Results: There was no significant difference between demographic data, duration of surgery, age, sex, weight and ASA in the three groups. Shivering in three groups were significantly different at intervals of 0, 10, 15 minutes (P <0.05), and the group of intravenous Paracetamol and Meperidine had a better effect on the prevention of postoperative shivering. The postoperative pain in three groups had a rising course at first, and after 15 minutes there was a downward trend and time Significant effects were on pain (p <0.0001) and Meperidine group was better in terms of pain control. Nausea and vomiting had a significant difference between the three groups in the time interval of 0 minutes (p <0.05). At two time intervals of 10, 15 minutes there was a significant difference in sedation between the three groups, but there was no significant difference between the three groups in the four periods (0, 5, 30, 60 minutes) (p >0.05). However, in all periods of time, the score of sedation the door The group of venous Paracetamol was lower than the rest and the Meperidine group was higher than the rest.
Conclusion: Considering that intravenous Paracetamol was not significantly different from Meperidine in terms of shivering, and the incidence of nausea and vomiting and severe drowsiness (in severe cases) was lower in the intravenous Paracetamol group, it could be a good alternative to Meperidine.
فارسی
کارآزمایی بالینی
IRCT20180725040597N1
There are no comments for this item.