درجه علمی مجری طرح : متخصص بیهوشی - استادیار

دکتر قدرت اخوان اکبری - درجه علمی : متخصص بیهوشی - استادیار

دکتر شهناز رحیمی - درجه علمی : متخصص زنان و زایمان - استادیار

فیروز امانی - درجه علمی : کارشناس ارشد آمار زیستی - مربی

نسرین شهاب - درجه علمی : دانشجو

مقدمه : بي حسي رژيونال روش انتخابي در جراحي سزارين مي باشد، اما در موارد اورژانس – مثل ديسترس شديد جنين و خونريزي شديد، بيهوشي عمومي به دليل القاء سريع، كنترل بهتر راههاي هوايي و ثبات بهرت هموديناميك انتخاب مي شود. اما داروهاي خواب آور داخل وريدي كه در القاي بيهوشي عمومي استفاده مي شوند به سرعت از جفت عبور كرده باعث دپرسيون جنين مي شوند. با توجه به كاربرد بيهوشي عمومي در ايران در مقايسه با روش كار رژيونال (براي مثال در بيمارستان علوي اردبيل حدود 64% از سزارينها در سه ماهه دوم سال 1382، در مقابل 17% در سال 1992 در امريكا) لزوم مطالعات بيشتر در اين زمينه براي انتخاب داروي اينداكشن بهتر و سالمتر مشخص است با وجود اين ضرورت تاكنون تحقيقات زيادي در اين زمينه در كشورمان انجام نشده است.
هدف از اين مطالعه مقايسه دو داروي پروپوفول mg/kg2 و تيوپنتال سديم mg/kg5 بعنوان داروي اينداكشن بيهوشي در جراحي سزارين از نظر تاثير روي آپگار نوزاد و شرايط هموديناميك مادر مي باشد.
مواد و روشها : مطالعه بصورت كارآزمايي باليني دو سوكور انجام شد. تعداد 60 نفر از بيماران كانديد سزارين كه جنين نرمال و ترم داشته و در كلاس I يا ASA, II باشند. بصورت تصادفي در دو گروه 30 نفره قرار گرفتند. بيهوشي عمومي در يك گروه با پروپوفول mg/kg2 و در يك گروه با تيوپنتال mg/kg5 القاء شد. شرايط هموديناميك بيماران بصورت غير تهاجمي قبل و بعد از اينداكشن و لوله گذاري تراشه و تا min 12 بعد اندازه گيري و در فرمها ثبت شد. زمانهاي القاء بيهوشي تا خروج نوزاد (قطع بند ناف) و برش رحم تا خروج نوزاد ثبت شد. نوازادان بعد از تولد min5 اكسيژن دريافت كردند و آپگار آنان د ر(دقايق 1 و 5 و 10 و 15 از طريق معاينه باليني تعيين شد. نتايج با نرم افزار spss با تست T و كاي دو و آناليز واريانس تجريه و تحليل شد و مقادير با P كمتر از 005 معني دار تلقي گرديده است.
نتايج و يافته ها: آپگار نوزادان دو گروه در زمانهاي 1 و5 و 10 و15 تفاوت معني داري نشان نداد. (دقيقه 1 پروپوفول 30/2 ±70/7 و تيوپنتال 08/1 ± 40/7 ، دقيقه 5 پروپوزال 3/1 ± 2/9 نسدونال 9/0 ± 2/9) حداكثر نوسانات ضربان قلب و فشار خون مادران نيز در دو گروه تفاوت معني داري نداشته است. زمانهاي القاء بيهوشي تا خروج نوزاد (زير min 10) و برش رحم تا خروج نوزاد (زير S 180 ) نيز در گروه مشابه بوده است.
نتيجه گيري : اگر زمانهاي اينداكشن بيهوشي تا خروج نوزاد زير min 10 و زمان برش رحم تا خروج نوزاد زير s180 باشد، تيوپنتال سديم و پروپوفول بعنوان داروي اينداكشن بيهوشي عمومي در جراحي سزارين تفاوت معني داري از لحاظ آپگار نوزاد و شرايط هموديناميك مادر ندارد.